Sy dink diep terug. Hoe kon sy so verkeerd gewees het? Haarself so bedrieg het?
Gelukkig was dit nie ‘n moeilike vraag vir die psigiater nie. As ons herhaaldelik dieselfde ding dink, begin ons dit te glo. Die idioom sê mos al jare jy maak jouself iets wys. ‘n Ander idoom sê ook al baie lank dat mense in hulle eie wêreld leef. Hoekom sou mens dit wou doen? Is dit omdat jy iets baie graag wil hê? Té graag? Waarom wil ‘n mens iets só graag hê? Mmm, dis die vraag ja…
Hy sal altyd vir haar die aantreklikste man op kantoor bly. Altyd. Sy het hom gesien as haar trouman. Net hare. Natuurlik, en gelúkkig, het sy niemand daarvan vertel nie. Dit was hulle geheim dat hulle stadig, maar seker besig was om die trappies na hulle eie hemel te klim.
Op vergaderings het sy oog, hare gevang. Hy het gou weggekyk. Sy het gedink hy stel ook in haar belang. Ja, dit is net ‘n kwessie van tyd. Dit het haar moed gegee om meer te kyk.
Tydens etes met kliënte het sy openlik gestaar. Hy het té ernstig op sy bord begin fokus. Sy wou giggel oor hy so skaam is! Hy moes net daaraan gewoond raak dat sy ook belangstel. En sy mag maar…
Haar oë het haar web om hom gespin. Sy het gekyk, gestaar. Al meer. Op ‘n dag het hy tydens ‘n vergadering in die kleiner konferensiekamer opgekyk in haar starende oë en gebloos. Hy het die hoof van die departement om verkoning gevra en dadelik die vertrek verlaat. Foeitog, die skaam man! Maar waarom so skaam wees oor hy in haar belangstel?
‘n Maand terug het sy een oggend vinnig in die kantoor se kombuis ingestap. Hy was daar met ‘n beker koffie in die hand. Hulle was altwee stom geskrik. Hy het bloedrooi gebloos. Diep gefrons en uitgestap. Sy wou-wou lag. Skielik het sy geglo wat sy lankal gedink het. Hy is beslis tot sy ore toe verlief op haar! Uiteindelik mag sy dit maar glo.
Dit was duidelik dat sy die leiding sou moes neem. Eerste moes erken hoe sy voel. Sy het geweet dat dit die moeite werd sou wees.
Daardie selfde Vrydagmiddag het sy en ‘n vriendin in die parkade ingestap. Hy het langs sy motor in ‘n omhelsing gestaan. “Wie is dit?” het sy sag gevra.
“Dit is Ian en sy verloofde. Hulle trou glo volgende Saterdag! Kom, laat ons ry.”
In ‘n newel het sy na haar motor gestap, weer omgedraai. Die omhelsing was nie verby nie. Dit was nie ‘n slegte droom nie. Nie ‘n hallusinasie nie. Nee. Sy het weggery van die skoktoneel van omhelsende verloofdes af. “Verloof? Hoe het ek dit nie geweet nie?” Sy het ‘n bewende hand teen die stuurwiel geslaan.
Na ‘n naweek van skok, seer en trane het sy leeg en uitgetap haar kantoordeur oopgesluit. Sheena van die personeelafdeling was skielik langs haar. Wou privaat met haar praat. Het baie, baie diplomaties gesê dat Ian haar verkla het. Hy voel asof hy bekyk en beloer word. Dit was dalk nie doelbewus nie…Sheena het die deur toegemaak en gevlug. Was seker moeilik om so ‘n boodskap oor te dra. Maar iemand moes dit doen…
Die vernedering het haar wange laat gloei. Haar trane het sag op die mat geval. Gedagtes het haar aangeval – haar vertel hoe almal haar seker die “stalker” noem. Dat al die mans (en hý seker die meeste van almal) wegduik as sy aankom…
Sy het op google vir ‘n goeie psigiater gesoek. Hulle graderings en resensies gelees, een gekies en ‘n afspraak gemaak. Want, hoe, hoe kon sy so verkeerd geglo het?
Die psigiater het intens geluister. Daarna het hy ‘huiwerk’ gegee. Sy moes haarself gaan vra waarom sy hierdie man so graag wou hê. Eerlik daarop antwoord. Die antwoord moes sy konfronteer met waarom. So elke vraag toets met waarom.
Waarom sy die man so graag wou hê? Hy was die aantreklikste man op kantoor. Waarom moet haar man die aantreklikste man op kantoor wees? Sy wou nie hieroor dink nie. Nee. Sy het die psigiater gebel. Vertel dat daar iets is waaroor sy nie wou dink nie.
Hy het verskillende antwoorde vir die vraag waaroor sy nie wou dink nie, gegee. Sy moes eerlik, baie eerlik kies. En sy het gekies. Hy het die gesprek afgesluit met:”Gaan werk nou baie eerlik uit waarom jy vir almal wou wys dat jy die aantreklikste man op kantoor kon aankeer. Daarna gaan ons kyk wat die dieper rede is vir daardie antwoord. En dan, Liesl, dan gaan ons kyk na die regte kriteria vir ‘n lewensmaat…”
Tydens die volgende besoek het hy haar geprys dat sy besef het die antwoord op sy vraag was: erkenning. Maar, groot maar, waarom erkenning soek? Waarom wil jy geprys word dat jy die aantreklikste man kon aankeer?
Sy wou dit nie antwoord nie. Was skaam. Hy het aangedring. Want hy het die antwoord geken. Hy het haar huis toe gestuur met die vraag. Voor die spieël het sy erken:”Sodat mense van my sal hou.” Sy het skaam oor die wasbak gehang. Omdat sy wou hê dat mense van haar moet hou, het sy uiteindelik met ‘n idee op loop gegaan. ‘n Totale gek van haarself gemaak.
In die volgende sessie het hy haar getroos. Almal wil graag aanvaar word. Daar is niks pateties daaraan nie. Aanvaarding is ‘n oerbegeerte. Hy het verduidelik dat as tropdiere, ons altyd na aanvaarding sal soek. Ongelukkig het die mens siek, slegte kriteria uitgedink as voorwaarde vir aanvaarding. Onredelike eise. Inpaseise. Waaraan bittermin mense kan voldoen.
Hy het haar gelei op die pad dat Jesus ons al lank terug aanvaar het. Dat dit haar eerste vreugde moet wees. Ook die basis van haar selfaanvaarding moet wees. Daarna kom die uitdeel van aanvaarding aan ander. Sy het moedeloos gesug. Hy noem feite. Groot waarhede. Hoe maak jy dit jou wegspringblok? Jou kern?
Hy het die moedeloosheid aangespreek. Hy ken ‘n baie goeie terapie. Die sessies kan oor ‘n week begin. Sy gaan geleer word om Jesus se aanvaarding te glo, te leef. Selfaanvaarding sal daarna volg. Hy sou ook fokus op glo. Glo jy het waarde, glo jy het ‘n rol om te vertolk. Nee, hulle was nog lank nie klaar nie! Sy het ‘n groot dankbaarheid voel opstoot en hom verseker sy wou graag die terapie probeer.
“Ek het my vrou van jou vertel. Niks vertel waarmee jy my vertrou het nie. Sy is hoof van ons boekhouding en wil aftree. Stel jy in die pos belang?”
Trane het begin vloei. Sy het dankbaar geknik en aanhou snik. Hy het snesies aangegee en paaiend vertel sy seun gaan haar touwys maak. Sy hoef nie oorweldig te voel nie. Hy het homself verskoon en die vertrek verlaat. Later ingekom saam met ‘n man. Sy het opgekyk. Afgekyk. Die trane probeer sluk.
“Liezl, dit is my seun, Eric, hy gaan jou touwys maak. Ek stel voor julle doen dit oor ‘n ete. Eric, wat van Toni’s?” Eric knik.
“Aangename kennis, Liezl. Kan ons dalk sommer nou tydens aandete praat? Ek sien dit is al vyfuur.”
“Wat van more, ek het ‘n afspraak vir vanaand,” het sy gejok. Sy wou asseblief net eers emosioneel herstel. Net alles wat sy daardie dag gehoor het,oordink.
Hy het gevra:”More so eenuur? Ek kry jou by Toni’s. Bring asseblief jou rekenaar saam.” Sy het geknik en hy het uitgestap.
“En van nou af, is ek Oom Dawie,” het haar psigiater laat hoor. “As jy in ons familiebesigheid werk, is jy ook familie.”
“Sjoe! Dit sal oefening verg!” het sy gelag.
Die volgende dag het sy Eric se humoristiese vertellinge van die geskiedenis van sy familie geniet. Aanmekaar gelag. Die boekhouding het hy as redelik eenvoudig beskou en al sy hulp belowe.
Terug by die kantoor het sy haar bedankingsbrief aan haar hoof geskryf. Bedeesd aan hom gaan oorhandig. Hy het bloot “Sterkte, Liesl,” gemompel. Sy het hom ingelig dat dit ‘n vier-en -twintig uur kennisgewing is en uitgestap.
Daardie aand het sy Oom Dawie gebel. Eric het geantwoord. Sy pa was in sy kantoor in gespek met sy prokureur. Sy het gevra dat hy aan sy pa oordra dat sy daardie dag haar bedanking ingedien het. Hy het haar geluk gewens. Mens moet kan aanbeweeg. Hulle het gegroet.
Sy het die foon neergesit. Binne haar het dit beter gevoel as in jare. Of dit, genesing, verligting of breek met die oue is, het sy nie geweet nie. Sy het net beter gevoel. Gelukkiger.
Die foon het gelui. Dit was Eric. Hy het haar bedank vir die lekker geselskap tydens die ete. Hy het lank gepraat. Oor sy pa. Sy ma. Sy hond. Vertel van ‘n kosfees wat hy daardie Saterdag wou bywoon. Sal sy asseblief saamkom? Het sy gehoor? Hoekom is sy nou so stil?
Sy het eers ‘n paar danspassies gemaak. Besef sy sal moet antwoord, diep asemgehaal en geantwoord dat sy hom by die kosfees sal kry. Saterdag, twaalfuur.
(San Dreyer 23/08/21)
Leeshoekie 
You must be logged in to post a comment.